iade

her şey eskisinden daha önemsiz,
belki de bu durum bu yüzden benim için önemli..
istediğim buydu, hafiflik..
hayaletleriyle yaşayan eski bir tren garı için
öğlen üç buçuk,
akşam yedi,
gece on iki
metal yığını trenler ne kadar davetkar ise
bakışlarda, öyle işte..
ee, hafifledik şimdi sırada hangi durak var
diye bir soru yöneltiyor önde oturan güzel bayan
-bilmiyorum, inan bilmiyorum!
ve şimdi, ifadesiz surattan sikindirik bir tebessüme
çalarken ve karaciğerim
bir tasın içinde, didiklenmeye bırakılmışken
akrep ile yelkovan sırt sırta vermişken
boktan teşebbüslerinizde
sessizce
aranızdayım..
ve siz benden
görüntülerde,
kaç "dil" bildiğimde
ve
rüyalarımda habersiz,
sigarayı yakmak için
çakmaklarımda oluyorsunuz
benimle..
en büyük ahmaklığınız
benimle..

ve gecelerimi

gecelerime çaldığım en büyük korkunuz
cebimde, emanet..

eyvallah..